In de auto op de terugweg van de kindertherapeut barste ik in tranen uit ...
Dit was de spiegel die ik nodig had, zodat ik het anders kon gaan doen.
Wat dan?
Door het in de kracht zetten van de ouders, zodat zij weer plezier ervaren in het ouderschap.
Die middag terug in de auto besefte ik dat ik geen plezier had in het moederschap en ik dacht zelfs nog dat ik beter geen moeder had kunnen worden. Waarom?
Ik voelde me zo eenzaam. Ik vond het opvoeden op momenten zo zwaar, gewoon niet leuk. Elke dag was er wel wat. Ik ging liever werken, sporten of wat leuks doen met vriendinnen, want dan was er tenminste minder gedoe.
Hartstikke mooi dat ik een opleiding heb gedaan tot Integratief Kindertherapeut, maar als moeder bak ik er niets van, dacht ik.
Eenmaal thuis herinnerde ik mij de woorden uit het ‘overdracht rapport’ van het ziekenhuis, na de geboorte van onze dochter. ‘Onzekere moeder’, stond er. Ik dacht alleen maar, jullie weten niet hoe dat komt. En: waarom stonden jullie niet met warm hart naast mijn bed? Het was alsof er naast mijn dochter ook onzekerheid mee geboren was. In werkelijkheid kwam er oude pijn los, want in hetzelfde jaar dat onze dochter was geboren, was ook mijn moeder overleden.
'It takes a village to raise a child'
Die middag voelde ik een kracht in mij, de leeuw was wakker als het ware, en die kracht heb ik gebruikt. Ik WIST dat wij als ouders weer een team moesten worden om meer harmonie thuis te krijgen en minder gedoe met onze dochter. Ik wist dat ik meer zelfzorg moest doen. Ik was een zelfstandige vrouw, goed gebekt, bijna altijd een lach op haar gezicht en gewend om alles alleen te doen. Ik regelde mijn zaakjes wel. En nu nog steeds, maar ik heb nu wel geleerd DAT ik het niet alleen hoef te doen en dat het ook op een andere manier kan! Dat er meerdere wegen naar ROME zijn en dat het echt niet alleen MIJN weg hoeft te zijn. Sterker nog, wanneer iemand liever naar Milaan of Athene gaat is dat natuurlijk ook helemaal ok. Maar goed, dat moest ik nog leren.
Zo leerde ik dat door de verbinding met mezelf aan te gaan, ik meer verbinding kreeg met mijn partner, mijn dochter en alle andere mensen om mij heen. Waar ik eerst dacht alles alleen te moeten doen, doen we het nu samen, ieder vanuit zijn eigen kracht. Als vrouw gaf ik ruimte aan de mannenrol van mijn partner. Hij kon nu de verantwoordelijkheid op zich nemen om op zijn manier voor ons te zorgen, de veilige haven te zijn.
Nu ik dat geleerd heb, heb ik ERVAREN dat ik een vrolijke, liefdevolle vrouw ben en met trots kan zeggen dat ik moeder ben, voel ik me zoveel gelukkiger. Dat heeft weer een effect op onze relatie en op onze dochter.
'It is never too late to have a happy childhood '
Door het moederschap kon en ging ik weer terug naar mijn eigen jeugd.
Zo vond ik het als moeder lastig om richting mijn dochter duidelijk te zijn, want ‘wie ben ik’? Hierdoor zocht ze regelmatig de grens op en liet ik haar over mijn grens gaan, waarna ik op een gegeven moment ‘ontplofte’ en haar de schuld gaf dat ze zo haar ruimte innam. Om later te beseffen dat ik als kind niet geleerd had om mijn grens aan te geven, want ook mijn moeder had dit niet meegekregen.
Als kind zocht ik de grens op en als volwassene wist ik niet hoe mijn grens aan te geven of mijn kind liefdevol te begrenzen.
Daarom kijk ik samen met de ouders naar het patroon. Wat is jouw patroon? Als ouder had ik er geen schuld aan hoe mijn moeder deed en daarnaast ben ik wel de enige persoon om het NU anders te doen. Daarom werk ik in het hier en NU. Samen met de ouder kijk ik naar waar de pijn zit. Die pijn ervaar je NU. Niet gisteren, niet morgen, maar vandaag.
Als kind was ik altijd enorm nieuwsgierig. Ik zou wel in ieders huid willen kruipen om te ervaren hoe het is om die persoon te zijn. Alhoewel, niet in ieders huid … ik zou me dus nooit in willen leven in een diepzeeduiker of iemand die in grotten duikt en door nauwe spleten gaat. Nu weet ik natuurlijk dat ik niet echt iemand anders kan worden, maar er zijn wel technieken om te doen alsof. Die zet ik in voor en tijdens de sessies. Hierbij zet ik mijn nieuwsgierigheid, mijn helder zien en helder voelen in. Wie ben jij? Wie is je kind? Wat heb jij nodig en wat heeft jouw kind van jou nodig?
'Het leven is net ganzenborden:
Je kunt steeds weer opnieuw beginnen, tenzij je in de put blijft zitten'
Ik werk graag met ouders die geloven dat er meer is dan wat we op het eerste gezicht zien.
Die nieuwsgierig zijn en zien dat hun kind een uitdaging heeft, maar die weten dat zij de eerste zijn die verandering aan moeten gaan.
Die het gedrag van hun kind als spiegel van zichzelf kunnen zien.
Die voor hun kinderen gaan, maar niet ten koste van zichzelf, en die erop vertrouwen dat hun kind ook verdriet en teleurstelling aankan.
Met ouders die willen groeien en weten dat ze niet alles perfect doen, maar open staan voor groei.
Krachtige, bewuste ouders, die liefdevol begrenzen met beide benen op de grond.
BEN JIJ ER KLAAR VOOR?
Wat een serieuze taal hè … tijd voor wat luchtigers
Q&A weetjes over mij
Wat is je favoriete YouTube filmpje?
- Mijn favoriete YouTube filmpje komt alweer uit 2006, maar ik kan er naar blijven kijken. Elke keer moet ik weer keihard lachen. Het is een filmpje waarin een baby panda niest en de moeder daarvan schrikt. Het geluid en de reactie van de moederpanda, zo aandoenlijk. Heerlijk vind ik dat. Zoek maar eens op.
Waar heb je jaren van gedroomd en ben je eindelijk gaan doen?
- Kitesurfen! Ik ben het nu 2 jaar aan het leren. Het woord leren blijf ik gebruiken, zodat mensen weten dat ik het nog niet goed kan. Maar ik geniet er wel ontzettend van. Het actief buiten zijn en de combinatie van wind en water zijn letterlijk verfrissend voor me. Nu droom ik van een huis dichtbij de zee, zodat ik elke dag het water op kan.
Wat is een negatieve eigenschap van je?
- Ik leg de lat nogal eens behoorlijk hoog. Dat kan als een stimulans werken, maar ook belemmeren, waardoor ik dingen uit kan stellen omdat het in mijn ogen nog niet goed genoeg is.
Waar schaam jij je voor?
- Ik schaam me over ons, mensen in de stad met zoveel zwerfafval op straat. Er zijn momenten dat ik het zwerfafval opruim, maar regelmatig stap ik over het afval terwijl ik zeg ‘jeetje wat een troep’. Dan gebruik ik de smoes om het niet in de prullenbak te doen “Ik heb geen zin om vieze handen te krijgen” Dus eigenlijk schaam ik me vooral voor mezelf dat ik er over heen stap – smile-.
Waar kan jij echt van genieten?
- Ik ben volgens mij echt een dualistisch persoon. Ik kan namelijk enorm genieten van (soft) techno, thuis of op een festival, en helemaal opgaan in de muziek. Ik krijg er energie van. Maar ik kan ook enorm genieten van de natuur, in de frisse ochtend wandelen in het bos en alleen maar vogels horen. Zo zijn mijn dochter en ik een keer vroeg opgestaan zodat we de zon op zouden zien komen en we hebben 2 uur lang gewandeld in de hoop bijzondere dieren te zien, maar we hoorden vooral vogels luid zingen. Heerlijk was dat.
Noem iets grappigs van jezelf?
- Ik kan er zelf wel om lachen, maar ik praat tegen onze kat en zij praat terug. Samen hebben we hele gesprekken. En ja, ik weet ook wel dat ze geen ‘mens’ spreekt en ik geen ‘kats’… maar het is zo gezellig. Het handige is ook dat ze het altijd met me eens is. Ha!
'En nu jij, ik ben zo nieuwsgierig wie jij bent!'
Nu is het jouw beurt. Wat heeft je ‘getriggerd’ om de hele over mij pagina te lezen? Wat herken je van jezelf?
Ik ben oprecht nieuwsgierig naar jou. Wie ben jij als ouder? Is dit de ouder die je wil zijn? Die je had voorgenomen om te zijn?
Wat zijn jouw wensen? Wat wil je bereiken en waar maak jij je zorgen over? Wat houd je nog tegen om DE ouder te zijn die je eigenlijk wil zijn?
Van mijn familieopstellingen-coach heb ik geleerd dat ik maar op dezelfde rotonde bleef lopen. Ik was wel op weg, maar bleef in rondjes gaan. Welke rotonde is voor jou vertrouwd en houdt je nu nog tegen om verder te gaan? Wat is jouw patroon?
Ik ben ervan overtuigd dat wanneer jij weer de verbinding met jezelf aangaat, de harmonie en rust terugkomt in jullie gezin. Ik gun ieder kind gelukkige ouders.
Wellicht geloof je dat ik jullie hierbij kan helpen. Maar wanneer we geen match zijn, dan verwijs ik je graag door naar een van mijn collega’s.
Mijn missie is een gelukkigere wereld waarin we (weer) vriendelijk naar elkaar zijn en meer verbinding en vertrouwen hebben in onszelf en in de ander. Dat is mijn doel! Het gaat mij niet om onze samenwerking, maar wel dat JULLIE weer harmonie in jullie gezin ervaren. Wie dan ook het beste bij jullie past.
Laat het me weten door het formulier hier naast in te vullen en ik neem binnen 48 uur contact met je op.